ای که از اول تا آخر بودی و هستی

مرا هم باده نوش کن بگذار کنم مستی

شوم مست وجودت کنم دایم سجودت به پای سلسله مویت

الا یا ایها ساقی همه عالم فدایت کنم مدح و ثنایت

منم دیوانه و مجنون رویت نه آن روی و بر و کمان ابرویی و گیسو

منم آنکس که تا ره گم کرده ام آوردی به سویم آن دستی

که هیچ وقت در این عالم نتوانم تکیه گهی محکم تر ز آن بینم

من آن گدای مسکینم که عشق تو می دهد تسکینم

تویی عشق در معنا ندیدم والا تر از این حرف به نام او (بسم ا..)

تویی حی و قیوم و لا تخذه و لا نوم

بر مرا هم روزی باید این جمله بنویسند انالله و انا الیه راجعون

فقط این خواهش از مهرداد که ای مولای من ارباب

کرم بخشش ! رحمانی خطا کردم و صد توبه تو می دانی و می دانی

می دونی خیلی وقته رفته خاطراتت از سرم  هدیه خریدنها و این بازیها رو دیگه از برم

حالا شاید با اون تو ابرها باشی و شاید ما بودیم ی جورایی ناشی و شاید خاطر تو رو میخواد و شاید تو راست می گفتی

باید از هم جدا می شدیم و باید می رفتی و تنها می شد این دل و باید می شکستیش و باید بازیش میدادی

حالا می بینی اینه حال و روزم و حالا گذشته ها گذشت که به پات بسوزم!

سالها بی تو داره روزهام شب میشه و دلم داره نامردی رو بلد میشه

بسه ازت دیگه سیرم و دیگه نمی خوام بپات بمیرم و دیگه نمی خوام صداتو و آره خیلی بد بودم با تو و تو نبودی خیلی بی رحم

خیلی وفته که می خواستم بهت بگم که رفتنت با من چه کرد : میدونی چرا چشام وقت رفتن برات گریه می کرد؟

کاشکی ی روزی بیاد صدام به گوشهات برسه و دیوانت بکنه هر چی گفتم نگیر اینقدر بهونه

دست بردار از این حرفهایی که هیچ کدومش حرف من نیست به من نمره صفر دادی واسه خودت بگذار صد آفرین بیست

اینم دیکته منه و تو متنهاش حرفی از محبتت نیست و پر غمه اینم در ادامه الفبا منه

م مثل مرد د مثل درد د مثل دل ب مثل بغض ت مثل تقدیر س مثل سکوت

یکی بود یکی بود غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود...

خدا می تونه تنها مهربون مهربون باشه خدا رو دوست دارم هر چی بدی کردم خندید و می گفت بازم باشه

بزار بندم بمونه نزارم که تنهای تنهاشه